Patrol oddziału kpt. Kazimierza Kamieńskiego "Huzara", zima 1950. Od lewej: "Zubryd", "Ryś", "Rokita", ppor. Kazimierz Chmielowski "Rekin". Fotografia pochodzi ze zbiorów prywatnych Pana Sławomira Maciejewskiego.

Żołnierze 5. Wileńskiej Brygady AK, 1945. Danuta Siedzikówna "Inka" (pierwsza z lewej) urodziła się 3 września 1928 r. we wsi Guszczewina w powiecie bielskim na Podlasiu. Do Armii Krajowej wstąpiła w grudniu 1943 r. Kilka miesięcy później skierowano ją na kurs dla sanitariuszek. Działała w siatce konspiracyjnej AK kierowanej przez leśniczego z Narewki. W czerwcu 1945 r. rozpoczęła służbę w 5. Wileńskiej Brygadzie Armii Krajowej. Jednak już we wrześniu 1945 r. wróciła do legalnego życia i podjęła naukę w gimnazjum w Nierośnie w gminie Dąbrowa Białostocka. Ponownie do oddziału dołączyła na początku marca 1946 r. Była sanitariuszką, ale czasem wykonywała również zadania łączniczki i wywiadowcy. Ostatnią jej misją była podróż do Malborka, Gdańska i Olsztyna. Miała m.in. zdobyć lekarstwa potrzebne oddziałowi. W Gdańsku zatrzymała się w jednym z lokali konspiracyjnych. Jak się później okazało, znajdował się on pod obserwacją funkcjonariuszy UB. "Inka "została aresztowana. Podczas krótkiego śledztwa była zastraszana, poniżana i torturowana. Nie przyznała się do zarzucanych jej czynów – strzelania do milicjanta i podżegania do zabicia funkcjonariuszy UB. Sąd na swoim jedynym posiedzeniu skazał ją na karę śmierci. Bolesław Bierut nie skorzystał w jej sprawie z prawa łaski. Wyrok został wykonany 28 sierpnia 1946 r. w obecności prokuratora wojskowego i zastępcy naczelnika więzienia w Gdańsku. Wraz z "Inką" został rozstrzelany Feliks Selmanowicz „Zagończyk”. Oboje nie zginęli od razu, strzałem w głowę zabił ich dowódca plutonu egzekucyjnego. W 2014 r. szczątki Danuty Siedzikówny zostały odnalezione na Cmentarzu Garnizonowym w Gdańsku, a dwa lata później – w 70. rocznicę jej rozstrzelania – uroczyście pochowane. Fotografia pochodzi ze zbiorów prywatnych Pana Sławomira Maciejewskiego.

Żołnierze 2. i 4. szwadronu 5. Wileńskiej Brygady AK, 1945. Widoczni m.in. Danuta Siedzikówna "Inka" (w środku) i ppor. Mikołaj Kuroczkin "Leśny" (trzeci z lewej) - zastępca dowódcy 2. szwadronu kpt. Romualda Rajsa "Burego", żołnierz pochodzenia białoruskiego, zamordowany przez komunistów 18 lutego 1947 r. w więzieniu przy ul. Rakowieckiej w Warszawie. Fotografia pochodzi ze zbiorów prywatnych Pana Sławomira Maciejewskiego.

 

 

 

Kadra dowódcza 5. Wileńskiej Brygady AK, czas i miejsce nieznane. Ppor. Zdzisław Badocha "Żelazny" (czwarty z lewej) to jeden z najdzielniejszych żołnierzy oddziału dowodzonego przez mjr. Zygmunta Szendzielarza "Łupaszkę". Urodził się 23 marca 1925 roku w Dąbrowie Górniczej, ale jego życie związane było z Wileńszczyzną. Pracę w konspiracji rozpoczął w czerwcu 1942 roku. W maju 1944 r. otrzymał przydział do 5. Wileńskiej Brygady AK. 15 sierpnia 1945 roku mjr Zygmunt Szendzielarz awansował go do stopnia podporucznika czasu wojny. Po zranieniu (pierwszej pomocy udzieliła mu wtedy sanitariuszka Danuta Siedzikówna "Inka") w czerwcu 1946 r. w potyczce z grupą operacyjną UBP-MO pod Tulicami nie wrócił już do oddziału. Poległ 28 czerwca 1946 r. w przypadkowym starciu z grupą operacyjną MO ze Sztumu. Miejsce jego pochówku jest nieznane. Fotografia pochodzi ze zbiorów prywatnych Pana Sławomira Maciejewskiego.

Ppor. Kazimierz Chmielowski "Rekin", 1945. Urodził się 23 sierpnia 1925 r. w Żabińcach w woj. tarnopolskim. W latach 1942-1943 uczęszczał na tajne komplety. Od 1942 roku pełnił w AK służbę jako łącznik ps. „Smutny”. W 1943 r. został żołnierzem 3. Wileńskiej Brygady AK por. Gracjana Fróga „Szczerbca”. W 1944 r. aresztowany przez Sowietów i wywieziony do Kaługi. Udało mu się zbiec z niewoli i w maju 1945 r. dotrzeć do Białegostoku. Wstąpił do 5. Wileńskiej Brygady AK mjr. Zygmunta Szendzielarza „Łupaszki. W listopadzie 1945 r. zorganizował ok. 90-osobowy oddział, znany jako 3. Wileńska Brygada Narodowego Zjednoczenia Wojskowego. Po zaprzestaniu walki zbrojnej wyjechał do Chorzowa, gdzie rozpoczął pracę w hucie Kościuszko, a także studia na Politechnice Śląskiej w Gliwicach. W grudniu 1948 r. został aresztowany przez UB. Torturowany podczas śledztwa. Został zamordowany 1 kwietnia 1950 r. w białostockim więzieniu. Fotografia pochodzi ze zbiorów prywatnych Pana Sławomira Maciejewskiego.

Partyzant "Cygan " i sanitariuszka "Danka", 1945. Wanda Minkiewicz, pseud. Danka, pochodziła z Białostocczyzny. W listopadzie 1945 r. poślubiła por. Lucjana Minkiewicza, pseud. Wiktor, który od 1943 r. służył w 6. Brygadzie AK na terenie Wileńszczyzny, a po odtworzeniu oddziału na Podlasiu i Białostocczyźnie w 1945 r. został jego dowódcą. W czerwcu 1948 r. aresztowana z mężem i dwuletnim synem przez Urząd Bezpieczeństwa. "Wiktor" został zamordowany 8 lutego 1951 r. "Danka" otrzymała wyrok 12 lat więzienia. Zwolniona w 1956 r. Zmarła w Gdańsku w 2001 r. w wieku 80 lat. Fotografia pochodzi ze zbiorów prywatnych Pana Sławomira Maciejewskiego.

Witold Kalisiak "Wik", żołnierz Samodzielnego Baonu Partyzanckiego "Skała" AK, 1944. Fotografia pochodzi ze zbiorów prywatnych Pana Sławomira Maciejewskiego.

Przegląd 6. Wileńskiej Brygady AK, Mężenin, wiosna 1946. Fotografia pochodzi ze zbiorów prywatnych Pana Sławomira Maciejewskiego.

Partyzancki schron, czas i miejsce nieznane. Fotografia pochodzi ze zbiorów prywatnych Pana Sławomira Maciejewskiego.

Żołnierze 5. Wileńskiej Brygady AK podczas odpoczynku, czas i miejsce nieznane. Fotografia pochodzi ze zbiorów prywatnych Pana Sławomira Maciejewskiego.